تو کجایی سهراب؟؟؟

آب را گل کردند...چشم ها را بستند...

و چه با دل کردند...

وای سهراب. کجایی آخر؟؟؟

زخم ها بر دل عاشق کردند

خون به چشمان شقایق کردند

کجایی آخر؟؟؟ که همین نزدیکی عشق را دار زدند

همه جا سایه ی دیوار زدند...

صبر کن ... قایقت جا دارد؟؟؟؟

من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم...

نوشته شده توسط : پوریا.ر

گاهي دلم مي گيرد
از آدم هايي كه در پس نگاه سردشان با لبخندي گرم فريبت مي دهند
دلم ميگيرد از خورشيدي كه گرم نمي كند
......و نوري كه تاريكي مي دهد
ازكلماتي كه چون شيريني افسانه ها فريبت مي دهند
دلم مي گيرد
از سردي
چندش آور دستي كه دستت را مي فشارد
و نگاهي كه به توست و هيچ وقت تو را نمي بيند
از دوستي كه برايت
هديه
دوبال براي پريدن مي آورد
و بعد
پرواز
را با منفورترين كلمات دنيا معني مي كند
دلم مي گيرد از چشم اميد داشتنم به اين
همه هيچ
گاهي حتي
از خودم هم دلم ميگيرد


دکتر علی شریعتی
 

نوشته شده توسط : پوریا.ر